ستم است حرف هایی ک تصویر با خود ب همراه دارد را در چندین کلمه که نه،در چندین جمله و پست هم نه،در هزاران هزار کلمه و جمله و پست محدود کرد.
حروف تاب این دلتنگی را ندارند ؛ اصلا کلمات این عشق را نمی فهمند،نمی فهمند آن حال پریشان را هنگام خواندن پیامک یعنی چه، نمی فهمند خیره شدن نگاه هایی حسرت بار ب تصویر یعنی چه.نمی فهمند بغض هایی ک راه نفس را می بندند یعنی چه.آن دل هایی ک از فاصله های دور و نزدیک، دیوانه تر و مست تر از کبوترهایش دور حرمش طواف می کنند را نمی فهمند و...
وجود حقیر من هم نمی فهمد،عظمت مولا را،کرامت مولا را،رحمانیت مولا را....
این پست بحر در کوزه کردن است،اما ....چه کسی گفته بحر در کوزه نمی شود؟پس حضور مولا در قلب ما چیست؟.
تصویر:یک عدد اسکرین شات ازمحبت یک دوست
پ.ن:ب دوستم زنگ میزنم: صدای همهمه های صحن در گوشم می پیچد و صدای گلابدان خادم،عطر حرم روح ام را نوازش میدهد،رو ب حرم می ایستم: السلام علیک یا غریب الغربا، السلام علیک یا علی بن موسی الرضا..
وبازهم کلمات تاب نمی آورند...